wyszukiwanie artykułów
Copyright @ Pol J Cosmetol
Pol J Cosmetol 2021, 24(1): 1-15pl  Metody oceny biodostępności substancji czynnych w kosmetyce. Cz. II. Metody ex vivo i in silicoJacek Arct 1/, Ewa Starzyk 2/, Katarzyna Kuczkowska-Kozyra 3/, Adam Eysymont 3/ 1/ Fundacja dr Seidla w Warszawie 2/ Polski Związek Przemysłu Kosmetycznego 3/ Wydział Chemiczny, Politechnika Warszawska Streszczenie Wyznaczenie optymalnej biodostępności dermalnej substancji kosmetycznie czynnych jest trudne. Dokładne tego określenie wymaga pomiarów stężenia substancji w miejscu jej działania, a znane metody matematyczne umożliwiają jedynie na pewne określenie ilości substancji czynnej wnikającej w skórę. Najczęściej stosuje się tu metody in vitro przy użyciu komór dyfuzyjnych Franz´a. Nie dostarczają one jednak dokładnych danych na temat szybkości przenikania i stężenia substancji w poszczególnych warstwach skóry. Pozwalają na to omówione wcześniej badania in vivo oraz pomiary ex vivo - biopsyjne i stripping stratum corneum. Pewną pomocą mogą być także metody matematyczne jednak ze względu na ich zróżnicowanie i brak walidacji nie zawsze można je zastosować. Pożądane byłoby wyznaczenie dokładnego modelu dla zależności lipofilowość - zdolność absorpcyjna skóry. W literaturze nie opisano dotychczas takiego modelu opartego na znaczącej liczbie związków pochodzących z wielu różnych serii o zróżnicowanej budowie. W artykule omówiono szczegółowo metody ex vivo zarówno biopsyjne jak i oparte na strippingu stosowane do określania ilości substancji czynnych wnikających w skórę. Osobny rozdział poświęcony jest metodom teoretycznego przewidywania biodostępności stosowanych zewnętrznie substancji kosmetycznie czynnych. Słowa kluczowe: biodostępność, metody ex vivo, biopsje, strpping, metody matematyczne |